To, czy Kościół powstanie z martwych, jest jednym z największych pytań, na które chrześcijanie muszą dziś odpowiedzieć. Ale przy tak wielu dowodach przeciwko zmartwychwstaniu Jezusa, czy jest to już w ogóle uzasadnione pytanie? Oto cztery pytania, które warto rozważyć podczas podejmowania decyzji.
Przed Wielkanocą Jezus
W okresie wielkanocnym chrześcijanie świętują zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. Wydarzenie to ukazuje zmartwychwstałą moc Boga i daje nadzieję wszystkim wierzącym.
Zmartwychwstanie Jezusa było fundamentalnym wydarzeniem w chrześcijaństwie. Zmartwychwstanie Jezusa miało charakter biograficzny, ale było też metaforą, zapowiadającą, że Bóg jest w stanie pokonać śmierć. W ten sposób zmartwychwstanie Jezusa było najbardziej radykalnym twierdzeniem wszech czasów.
Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa zainspirowało kościoły na całym świecie, inspirując jednostki do stania się bardziej oddanymi naśladowcami Jezusa. Oprócz świętowania zmartwychwstania, kościoły stawiały czoła licznym wyzwaniom i próbom. Podczas gdy wielu chrześcijan wierzy, że zmartwychwstanie Jezusa było najlepszą rzeczą, jaka przydarzyła się chrześcijaństwu, spowodowało to również, że niektórzy chrześcijanie wątpią w to, że zmartwychwstanie było prawdziwe.
Pomimo swoich wątpliwości chrześcijanie doszli do przekonania, że zmartwychwstanie było prawdziwe. Zmartwychwstanie Jezusa potwierdziło misję Jezusa i doprowadziło do powstania nowego sposobu życia. Chrześcijanie uwierzyli, że polityka, bogactwo materialne i status quo są fałszywymi bogami. Uwierzyli raczej, że Bóg pracuje nad stworzeniem lepszego świata, lepszego świata, w którym Jezus i wszyscy jego naśladowcy mogą znaleźć prawdziwe znaczenie w swoim życiu.
Najważniejszym wydarzeniem obchodzonym w okresie wielkanocnym jest zmartwychwstanie Jezusa. Zmartwychwstanie jest centralnym wydarzeniem w chrześcijaństwie i daje nadzieję wszystkim wierzącym.
Uważa się, że zmartwychwstanie Jezusa nastąpiło trzeciego dnia po jego ukrzyżowaniu. Tradycyjnie Wielkanoc obchodzona jest w pierwszą niedzielę po czternastym dniu kalendarza Nisan, ale może też nastąpić w każdą niedzielę między 22 marca a 25 kwietnia.
Jezus po Wielkanocy
Ogólnie rzecz biorąc, chrześcijanie określają tydzień poprzedzający Wielkanoc jako Wielki Tydzień. Obejmuje on Niedzielę Palmową, która upamiętnia triumfalny wjazd Jezusa do Jerozolimy. Obejmuje on również Wielki Czwartek i Święte Triduum, które są trzema dniami kultu prowadzącymi do Wielkanocy.
Zmartwychwstanie Chrystusa jest centralnym twierdzeniem prawdy wiary chrześcijańskiej. Jest to wydarzenie zmieniające życie. Przynosi nadzieję wiernym, że oni również zmartwychwstaną cieleśnie.
Podczas gdy prawdą jest, że zmartwychwstanie jest centralnym założeniem wiary chrześcijańskiej, nie jest to główny nacisk nauczania Jezusa. Jest ono raczej wynikiem działania Ducha Świętego w wierzących.
Według teologa Thorwalda Lorenzena istnieją dwa podstawowe podejścia do zmartwychwstania. Podejście „konkretne” koncentruje się na zmartwychwstaniu Jezusa jako wydarzeniu historycznym. Podejście „metaforyczne” podkreśla znaczenie tego wydarzenia i to, jak odnosi się ono do wiary chrześcijańskiej.
Niezależnie od tego, jakie podejście przyjmiesz, zmartwychwstanie Jezusa jest znaczącym wydarzeniem. Było logicznym wynikiem pokonania śmierci przez Boga. Było ważnym osiągnięciem w historii religii.
Zmartwychwstanie Jezusa jest ważnym wydarzeniem, które chrześcijanie świętowali i nad którym zastanawiali się przez tysiące lat. Nic dziwnego, że to wydarzenie inspirowało chrześcijan w całej historii.
Jednakże zmartwychwstanie Jezusa było przez lata przedmiotem kontrowersji. W szczególności uczeni kwestionowali historyczność zmartwychwstania Jezusa. Niektórzy twierdzą, że było ono mitem, podczas gdy inni uważają, że jest faktem. Niemniej jednak istnieje zgoda co do kilku ważnych faktów historycznych dotyczących zmartwychwstania Jezusa.
Pierwsze i drugie zmartwychwstanie
W czasie służby Jezusa wielu świętych powróciło do życia, w tym niektórzy żyjący od wieków. Zostali oni wskrzeszeni, aby służyć jako kapłani w obecności Boga.
Pod koniec okresu ucisku grupa świętych zostanie wskrzeszona, aby pomóc Jezusowi w rządzeniu narodami podczas jego tysiącletniego panowania. Po tym nastąpi drugie zmartwychwstanie, które przywróci do życia wszystkich, którzy umarli.
Niektórzy premillennialiści wierzą, że pierwsze zmartwychwstanie przywróci wszystkich wierzących, a drugie zmartwychwstanie przywróci niewierzących. Zmartwychwstania te będą oddzielone tysiącem lat. Wierzą również, że drugie zmartwychwstanie pojawi się dla tych, którzy zmarli nie wierząc w Jezusa.
Biblia bardzo jasno mówi o tym, że będą dwa zmartwychwstania, ale nie ma w niej informacji, że wszystkie ciała zmartwychwstaną w tym samym czasie. Biblia stwierdza, że niektórzy ludzie zostaną wskrzeszeni, aby żyć wiecznie, podczas gdy inni zostaną wskrzeszeni, aby żyć tylko przez tysiąc lat.
Pierwsze zmartwychwstanie jest wspomniane w Objawieniu 20:5. Biblia mówi, że zmartwychwstania będą się odbywały w dwóch fazach. W pierwszej fazie zostaną przywróceni święci i wierzący, w drugiej zaś niewierzący. Drugie zmartwychwstanie wiąże się z drugą śmiercią, natomiast pierwsze zmartwychwstanie nie.
Niektórzy wierzą, że po powrocie Chrystusa nastąpi drugie zmartwychwstanie, które przywróci zmartwychwstałych do życia na tysiąc lat. Inni premillennialiści wierzą, że drugie zmartwychwstanie nastąpi podczas drugiego przyjścia Chrystusa. To drugie zmartwychwstanie obejmie wszystkich ludzi, którzy zmarli bez wiary w Jezusa.
Stewardship jako ilustracja zarządzania
stewardship to termin używany w ogólnych kontekstach, w tym w Biblii, w odniesieniu do osoby, która ma obowiązek zarządzania czymś dla kogoś innego. Odnosi się również do praktyki zachowywania i wzmacniania tego, co zostało dane. Odnosi się również do zaangażowania w pewne jasne zasady.
Dobry steward ma jasne pojęcie o swoich obowiązkach i odpowiedzialności oraz jest świadomy tego, co się wydarzy w przyszłości. Zły szafarz źle traktuje innych, którzy są mu powierzeni. Wykorzystuje też udostępnione mu zasoby. Ponadto, zły szafarz pije i upija się, bije innych sług i nadużywa zasobów do samozadowolenia.
W Biblii, stewardship jest koncepcją, która jest bardzo ważna. Jest to przekonanie teologiczne, które promuje dobrze prosperujące środowiska i przyszłe pokolenia. Jest to również sposób na ochronę środowiska naturalnego i zasobów, które posiadamy.
Biblia mówi o szafarzach, którzy zostali wybrani przez Boga i działali jako agenci Jego prawdziwego pana. Należą do nich Apostołowie, którzy działali jako pośrednicy między Bogiem a ludźmi. Działali oni również jako szafarze tajemnic Bożych.
W Ewangelii Łukasza 12 znajduje się również przypowieść, która dostarcza przykładu dobrego szafarza. W opowiadaniu tym trzej słudzy otrzymują po jednym przydziale pieniędzy. Pierwszy sługa daje właścicielowi całą kwotę, drugi daje część, a trzeci daje tylko tyle, ile dał mu właściciel.
Dobry szafarz zawsze dokona rutynowego samobadania i spojrzy na swoją drogę życiową i oceni, czy dokonuje mądrych wyborów. Będą również świadomi powrotu Jezusa. Zostaną nagrodzeni przez Pana, gdy będą wierni.
Indukcyjne dowody na zmartwychwstanie
Na przestrzeni wieków wielu próbowało zaprzeczyć cielesnemu zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa. Niektórzy twierdzili, że jest to cud, a inni, że Biblia wprowadza w błąd. Niezależnie od argumentów, zmartwychwstanie jest centralną doktryną chrześcijaństwa. Potwierdza ono twierdzenia Jezusa. Ponadto jest znakiem jego boskości.
Trzy podstawowe fakty dotyczące zmartwychwstania to pusty grób, pojawienie się Jezusa po zmartwychwstaniu i pozorna śmierć. Chociaż te trzy fakty mogą nie dowodzić zmartwychwstania, to jednak potwierdzają, że było to wydarzenie historyczne.
Pusty grób jest najłatwiejszym do ustalenia dowodem. Grób znajdował się w bezpiecznym miejscu i był strzeżony przez rzymskich żołnierzy. Był też znany mieszkańcom Jerozolimy.
Pojawiania się Jezusa po zmartwychwstaniu nie wyjaśnia również hipoteza przemieszczonego ciała. Hipoteza ta stwierdza, że Józef z Arymatei przeniósł ciało Jezusa do własnego grobu. To tłumaczyłoby pozory po zmartwychwstaniu, ale nie wyjaśniałoby, dlaczego Józef przeniósł ciało Jezusa do własnego grobu.
Ukazania się Jezusa nie wyjaśnia również hipoteza spiskowa. Hipoteza ta mówi, że grupa uczniów spiskowała, aby oszukać uczniów w przekonaniu, że Jezus zmartwychwstał. Hipoteza ta nie wyjaśniałaby jednak, dlaczego uczniowie uwierzyli, że Jezus zmartwychwstał. Ponadto nikt nigdy nie przyznał, że zmartwychwstanie było oszustwem.
Hipoteza spiskowa nie wyjaśnia, dlaczego nikt nigdy nie przyznał, że zmartwychwstanie było oszustwem. Jest też niewiarygodnie trudna do udowodnienia. A jeśli próbujesz przetestować tę hipotezę, musisz udowodnić, że uczniowie nie wiedzieli, że ciało Jezusa zostało przeniesione.