Niezależnie od tego, czy jesteś wyznawcą konkretnego bóstwa, czy nie, jest kilka kwestii, które musisz rozważyć, gdy zastanawiasz się nad koncepcją Boga, w którego wierzysz. Kwestie te obejmują: cechy charakteru, bóstwa antropomorficzne, bóstwa seksualne oraz różnice między sektami chrześcijańskimi a katenotejczykami.
Charakterystyka bóstw antropomorficznych z kultur bliskowschodnich
W całej historii religii ludzie przypisywali bóstwom różne cechy. Jedną wspólną cechą jest to, że są one ludźmi. Nazywa się to antropomorfizmem. Jednak proces antropomorfizacji może być świadomy lub nieświadomy.
We wczesnych okresach Mezopotamii o bóstwach myślano w kategoriach ludzkich. Uważano też, że są nieśmiertelne i nieprzewidywalne. Reagowały na bodźce za pomocą emocji i rozumu. Te cechy ukształtowały sposób ich przedstawiania w mitologii starożytnych kultur bliskowschodnich.
Niektóre z najważniejszych bóstw religii egipskiej miały charakter antropomorficzny. Od śmiertelników odróżniały je zwykle rozmiary i rogate nakrycia głowy. Posiadały również symboliczne emblematy. Emblematy te służyły do składania przysiąg i ofiar. Używano ich także w rytuałach odpierających ataki bytów demonicznych.
Egipcjanie mieli „króla bogów”, którego rolą było panowanie nad ich ludem. Był on również głową kapłaństwa. Rządził egipskimi instytucjami religijnymi. Nosił też wyszukane szaty i biżuterię. Był opiekunem kobiet w ciąży. Nazywano go „Królem Niebios” i „Królem Bogów”.
Inne bóstwa również były przedstawiane w ludzkiej postaci. Były one przedstawiane w ludzkiej formie jako sposób na symbolizowanie różnych aspektów ludzkiego życia. Te aspekty odzwierciedlały aspekty ludzkiego społeczeństwa.
Egipcjanie wierzyli, że posągi bogów są przepojone boską obecnością. Wykonywano je z drewna lub płatków złota i ozdabiano ornamentami. Niektórym antropomorficznym bóstwom towarzyszyły zwierzęta, które również były mumifikowane wewnątrz posągów.
Grecy wprowadzili jednak ścisłe związki między bogami a ludźmi. Relacje te ułatwił rozwój mitologii greckiej.
Charakterystyka bóstw o charakterze seksualnym
Wśród plejady starożytnych cywilizacji, Egipcjan, Chińczyków czy Majów, ol’ falliczny samiec to nazwa gry o boga płodności i sportu. Podczas gdy niektórzy mogą twierdzić, że bogowie byli nieco za daleko dla przeciętnego człowieka, Egipcjanie i Chińczycy nie dążyli do zdegradowania płci męskiej na peryferia. Wspomniany mężczyzna był odpowiedzialny za zapewnienie, że kobieta nie miała problemów z poczęciem dzieci. Oprócz płodności, mężczyzna był również odpowiedzialny za karanie cudzołóstwa i dużą ilość zemsty.
Istnieje kilka powodów, aby dać temu bogu status drugiego i trzeciego rzędu. Oprócz płci męskiej i żeńskiej, mężczyzna był odpowiedzialny za reperkusje rozwodu i śmierci. To również wyjaśnia, dlaczego samce były faworyzowane w stosunku do samic. Poza tym, samce są lepiej przystosowane do zadania pielęgnowania niemowląt. Mężczyźni byli również lepsi w ole’ modnych sportach, takich jak krykiet i piłka nożna.
Oprócz mnóstwa innych mniej znanych bóstw, mężczyzna był również odpowiedzialny za stworzenie niektórych z największych muzyki kiedykolwiek skomponowanych. Choć samiec nie był tak doskonałym kompozytorem jak jego rówieśnicy, jego muzyka była o klasę wyższa niż muzyka kobiet. W rezultacie mężczyzna był popularnym elementem zdominowanej przez mężczyzn arystokracji starożytnych. Poza tym, samiec był również odpowiedzialny za produkcję wspomnianych wcześniej muzycznych drobiazgów, a także godną nagrodę.
Różnice między sektami chrześcijańskimi a katenoteistami
Różne wyznania chrześcijańskie różnią się między sobą pod względem podstawowych przekonań, deklaracji doktrynalnej i struktury organizacyjnej. Największy podział występuje między katolicyzmem a reformacją protestancką. Różnią się one sposobem traktowania kluczowych obszarów, takich jak predestynacja, chrzest i Duch Święty.
Trójca Święta spowodowała wiele rozłamów we wczesnych dniach chrześcijaństwa. Zarówno katolicy jak i prawosławni mają swoje własne podejście do Trójcy. Podobnie niektóre denominacje odrzuciły Trójcę w swoich tradycyjnych formach. Niektóre denominacje mają nawet odrębne wyznania wiary. Największą różnicą między nimi jest sposób, w jaki używają Biblii.
Najbardziej powszechnym typem chrześcijaństwa jest to, co nazwalibyśmy głównym nurtem. Wielu chrześcijan uważa się za monoteistów. Nie oznacza to, że nie czczą aniołów. Pomimo tego, że mogą mieć inną nazwę, aniołowie są często uważani za posłańców Boga i dlatego przypisuje się im nadprzyrodzone moce.
Podczas gdy większość denominacji ma pewien stopień podobieństwa w swoich wierzeniach, istnieje garść godnych uwagi wyjątków. Wśród nich są mormoni, Świadkowie Jehowy i unitarianie. Inne godne uwagi grupy to arianie i chrystadelfianie.
Najważniejszą rzeczą do zapamiętania jest to, że nie ma jednego właściwego sposobu oddawania czci Bogu. Niezależnie od tego, czy zdecydujesz się na oddawanie czci Bogu w kościele, czy w domu, pamiętaj, aby sprawdzić oświadczenie doktrynalne swojej denominacji, aby przekonać się, w co naprawdę wierzy. Jest to dobry sposób, aby upewnić się, że nie odchodzisz od Słowa Bożego. Najlepszym sposobem, by się o tym przekonać, jest uważne czytanie wyznań i konfesji oraz zadawanie pytań na bieżąco.
Jedno z najwcześniejszych wcieleń chrześcijaństwa, kościół katolicki, twierdzi, że ma najstarsze istniejące wyznanie wiary. Najbardziej znanym z katolickich wyznań wiary jest Credo Apostołów, które zostało napisane w IV wieku.
Religie, które określają swoją religię jako „nic szczególnego”
Mniej więcej jeden na czterech Amerykanów identyfikuje się jako nic szczególnego. To rosnąca grupa, którą śledzą badacze społeczni. Liczby te wzrosły o 60% od 2008 roku.
„Nones” to ludzie, którzy odmawiają identyfikacji z jakąkolwiek grupą religijną. Rzadziej uczęszczają regularnie na nabożeństwa i są mniej zaangażowani w działalność polityczną. Są też mniej skłonni do codziennej modlitwy.
Osoby te są częścią większego trendu w życiu amerykańskim, gdzie religia traci wpływ na społeczeństwo. Badanie wykazało, że połowa Amerykanów uważa, że istnieje ogólny konflikt między nauką a religią. A około jedna trzecia „nones” uważa, że religia nie jest ważna.
Osoby te mogą również określać się jako ateiści lub agnostycy. Większość Amerykanów wierzy w Boga, ale rosnąca liczba jest zniechęcona zorganizowaną religią.
Udział czarnych Amerykanów, którzy określają siebie jako nic szczególnego, wzrósł o większy procent niż Latynosów. Natomiast liczba Azjatów pozostała na stałym poziomie.
Liczba ateistów wzrosła o dwie trzecie w ciągu ostatnich dziesięciu lat, według Pew Research Center. Nie ma jednak dowodów na to, że ateiści i agnostycy są bardziej skłonni do wiary w religię niż inni Amerykanie.
Oprócz osób niezaangażowanych religijnie, Pew Research Center śledzi również „nie-„, którzy opisują siebie jako ani religijnych, ani duchowych. Około jedna trzecia ateistów i agnostyków ma tytuł licencjata.
Wzrost liczby „nones” został zauważony przez wielu. Pew Research Center ma bowiem za zadanie udokumentować trendy w Stanach Zjednoczonych w ostatnich latach. Wydało również książkę „The Nones”, która śledzi tę rosnącą grupę.