Ogólnie rzecz biorąc, grzesznik to ktoś, kto popełnił wykroczenie przeciwko prawu Bożemu. Istnieje jednak wiele różnych rodzajów grzechów. Mogą one być niemoralne, samolubne, a nawet szkodliwe lub alienujące. Każda kultura ma swoją własną interpretację grzechu.
Czy grzesznik może zostać świętym?
Często pytanie, czy grzesznik może stać się świętym, nie jest pytaniem, które warto zadać. Biblia daje nam kilka wspaniałych przykładów świętych, ale nie każdy otrzyma świętą koronę.
Według Biblii, świętym jest osoba, która żałuje za swoje grzechy i ma pragnienie prowadzenia moralnie prawego życia. Święty to osoba, która ma wiarę w Bożą łaskę, która uczyni ją czystą i zadbaną.
Najlepsi święci to ludzie, którzy zostali ochrzczeni w Kościele i prowadzili życie w cnocie. Ich imiona są znane na całym świecie, a historie ich życia są dla wielu źródłem inspiracji. Często są dla nas przypomnieniem, że i my możemy osiągnąć świętość w imię Jezusa Chrystusa.
Istnieje wiele definicji świętych. Niektórzy twierdzą, że jest to osoba, która została uznana przez Kościół rzymskokatolicki. Inni twierdzą, że jest to osoba, która za swojego życia dokonała cudu. Jeszcze inni twierdzą, że jest to osoba, która zmarła w sposób heroiczny.
Najlepsza definicja świętego to osoba, która żałowała za swoje grzechy i złożyła swoją wiarę w Jezusa Chrystusa. Chociaż jest wielu świętych, niewielu ludzi będzie aspirować do bycia świętym.
Święty to osoba, która prowadziła życie zgodne z wolą Boga. Święty to także ktoś, kto otrzymał dobrą nowinę ewangelii. Zazwyczaj życie świętego charakteryzuje się gotowością do przebaczania, miłowania i służenia innym.
Biblia mówi również, że święty to ktoś, kto ma dobre serce. Choć to prawda, że święty to ktoś, kto jest dobrym człowiekiem, to najlepszą definicją świętego jest ktoś, kto ma serce wypełnione miłością.
Grzech Adama
Pomimo tego, co być może zostało ci powiedziane, Adam nie umarł natychmiast za swój grzech w Księdze Rodzaju 3. Historia jest nieco zagmatwana, ale końcowy rezultat jest taki, że Adam nie stał się grzesznikiem w sensie fizycznym. Zamiast tego, jego ciało zaczęło się pogarszać.
Dobrym sposobem na zrozumienie tego jest przyjrzenie się opisowi stworzenia w Księdze Rodzaju. Biblia stwierdza, że Bóg stworzył człowieka na swój obraz. Obraz Boga implikuje świętość i sprawiedliwość. Oznacza również osobistą wolność od grzechu.
Istnieje wiele sposobów mierzenia alfy – najlepszym z nich jest pomiar metryczny. Jednak najbardziej użyteczny jest najprostszy. Jest to ten, który najbardziej przypomina ten w twoim umyśle. Co więcej, jest to ten, który najbardziej przypomina ten, którego doświadczyłbyś w codziennym życiu.
Ten w twoim umyśle jest najlepszy, ponieważ wyjaśnia najprostszą drogę do Boga. Zawiera również najprostsze i najbardziej użyteczne stwierdzenie dotyczące Biblii. Mówi nam, że Bóg stworzył Adama na swój obraz, a nie tylko jako obraz Boga.
Mówi nam również, że Adam był odpowiedzialny za gospodarstwo domowe. Jako głowa gospodarstwa domowego, Adam miał obowiązek bronić go przed złym. Dano mu również ogród i asortyment owoców do jedzenia. Nie udało mu się jednak zapewnić Ewie odpowiedniej ochrony. Zamiast tego wybrał łatwe wyjście.
Ta w twoim umyśle jest najlepsza, ponieważ mówi ci, że Bóg stworzył Adama na swój obraz, a nie tylko jako obraz Boga. Mówi ci również, że Adam był odpowiedzialny za gospodarstwo domowe.
Teoria dzieł supererogacji
„Dzieła supererogacji dla grzeszników” to koncepcja używana w teologii chrześcijańskiej. Odnosi się do idei, że ludzie mogą dokonywać aktów samoofiarowania, które nie są wymagane przez prawo moralne. Tradycyjnie akty te były dokonywane przez świętych.
Pojęcie supererogacji wywodzi się z łacińskiej etymologii – supererogare – oznaczającej „płacenie więcej niż się należy”. Termin ten stosuje się zarówno do aktów przyzwoitości, jak i do aktów heroicznych.
Poza aktami poświęcenia siebie, dzieła supererogacji obejmują akty dobroczynności i tolerancji. Te akty są oceniane jako moralnie godne pochwały.
Uczynki supererogacyjne są dokonywane przez ludzi o wysokim stopniu cnoty i oczekuje się, że ludzie o silnym charakterze będą je chętnie wykonywać. Ale dzieła supererogacji nie są też wymagane od wszystkich.
Katolicka doktryna o uczynkach supererogacji dla grzeszników spotkała się z ostrym sprzeciwem w czasie reformacji. Wrogie nastawienie reformacji doprowadziło do szybkiego spadku zainteresowania supererogacją w epoce nowożytnej. Kościół katolicki ostatecznie zrezygnował z instytucji odpustów.
Teoria uczynków supererogacji dla grzeszników jest niezgodna ze Słowem Bożym. Biblia mówi o przebaczeniu i odkupieniu przez Boże miłosierdzie. Ponadto uczynki supererogacji za grzeszników są niezgodne z praktycznymi skutkami rzymskiego systemu moralności.
Idea uczynków supererogacji dla grzeszników została zaatakowana przez Lutra. Jego stanowisko było takie, że zbawienie nie opiera się na uczynkach, ale na samej łasce Bożej. Argumentował, że chrześcijanie powinni podążać za wolą Bożą i robić to, co najlepsze, nawet jeśli nie jest to wymagane przez prawo.
Anti-supererogationism to pogląd wyznawany przez filozofów takich jak Kant i Kalwin. Utrzymuje on, że nikt nie może wykonać wszystkich pozytywnych zobowiązań wymaganych przez prawo moralne.
Uśmiercanie tego, co ziemskie w tobie
Uśmiercanie tego, co ziemskie w tobie jest trafną metaforą tego, jak chrześcijanie muszą żyć. Jest to proces, w którym wierzący zabijają swoje grzeszne nawyki i egocentryzm i zastępują je pobożnymi praktykami.
Biblia mówi nam, abyśmy umarli to, co ziemskie w nas, aby żyć jako „żywa ofiara”. Jest to radykalna przemiana woli. Jeśli chcesz być chrześcijaninem, musisz zabić swoje ziemskie „ja” i uśmiercić swoje pożądliwości, złość i dumę.
Słowo „umrzeć” jest związane z łacińskim Wulgaty słowo „mortifico”. Mortifico oznacza zabić. Jest to akt agresywny i gwałtowny. Uśmiercenie tego, co ziemskie w nas, polega na chirurgicznym wycięciu tych części naszego życia, które powstrzymują nas od posłuszeństwa Bogu.
W Biblii wyrażenie umartwianie tego, co w nas ziemskie, znajduje się w Kol. 3:5. Paweł namawia chrześcijan, aby uśmiercili swoje ziemskie grzeszne nawyki i pragnienia. Podobny argument podaje również w 1 Kor. 6:9.
Paweł mówi również, że uśmiercenie tego, co ziemskie w tobie, wiąże się z przyjęciem postaci Chrystusa. Oznacza to, że chrześcijanie muszą żyć w Duchu i poddać się panowaniu Chrystusa. Jest to stały i codzienny proces.
Aby być chrześcijaninem, musisz prowadzić życie, które jest wypełnione Słowem Bożym i koncentruje się na rzeczach wyższych. Słowo Boże powinno być twoim przewodnikiem w myślach, działaniach i uczuciach. Słowem Bożym jest Biblia i to ona powinna być twoim przewodnikiem w wierze. Powinieneś również ubierać się odpowiednio do swojej pracy i domu.
Gościnność Jezusa dla grzeszników
Wśród wielu rzeczy, które Jezus robił na tym świecie, jedną z najważniejszych była Jego gościnność dla grzeszników. Jezus dotrzymywał towarzystwa ludziom z różnych środowisk, od bogatych po biednych. Jego gościnność była oparta na biblijnym nakazie miłości bliźniego i jest ważną częścią jego służby.
W Ewangelii Łukasza, Jezus często zaprasza grzeszników do swojego stołu. Nie krytykuje zachowania grzeszników, ani nie mruga okiem na ich grzech. Podkreśla raczej, że Boże przebaczenie jest udzielane grzesznikom, którzy są szczerzy i pokorni.
Innym przykładem gościnności Jezusa jest nakarmienie pięciu tysięcy ludzi. Ta historia jest również zapisana w Ewangelii Jana. Dotyczyła ona rozmnożenia chleba i ryb, a także gościnności.
Innym przykładem gościnności Jezusa wobec grzeszników jest historia kobiety, która popełniła grzech i pokutowała. Namaściła ona stopy Jezusa drogimi perfumami i płakała nad nimi. Po wytarciu swoich włosów o nie, dała Jezusowi do pocałowania.
Innym przykładem gościnności Jezusa wobec grzeszników jest kobieta, która zgrzeszyła i umyła ręce i nogi w świątyni. Złamała tabu, aby pokazać, że jest jej przykro.
Faryzeusze grymasili na gościnność Jezusa wobec grzeszników. Jednak Jezusowi chodzi o to, że są oni odpowiedzialni za nauczanie prawa Bożego.
Jezus jest doskonałym przykładem gościnności. Chętnie obcuje z grzesznikami, szuka zagubionych i zepchniętych na margines. Jest w pełni Bogiem i w pełni człowiekiem. Jest Barankiem Bożym. Jego życie zostało oddane na okup za wielu. Jego posługa jest skoncentrowana na gościnności. Pomimo swojego grzechu, Jezus był gotów wziąć na siebie grzechy świata.